Ata Sozleri
KIRŞEHİR’İN YEREL DİLDE ATA SÖZLERİ
Soğuktan ve soysuzdan kendini koru.
Eşek elin, zerdali emanet.
Her şey incelikten, insan kabalıktan kırılır.
Yatan öküze yem verilmez.
Sen okuyup adam olana kadar, dağdaki tavşan zabit katibi olur.
Yiğit at kendine kamçı vurdurmaz.
Boyumca buldum, huyumca bulamadım.
Eşeği yoldan çıkaran sıpa, insanı yoldan çıkaran sopadır.
Öyle tilki var ki baş keser, kurdun adı çıkmış.
Verme malını veresiye, iner gider kuru suya, kafa yarılır, göz çıkar, sulh olur yarısıya.
Sürmeden yürüyen at, buyurmadan tutan evlat, ona yetmez mehnat (can)
Esnek esnek getirir, esnek köstek getirir, bizim avrat samanlıkta başsız oturur.
Buyurulmadık yumuşu puşt oğlan tutar.
Keşkahın korkusu geliyor, cömatın uykusu geliyor.
Deli deliyi görünce diyneğini saklıyor.
Gönülsüz yenen aş, ya karın ağrıtır ya da baş.
Ne kapıyı bastırıyor, ne kırığı küstürüyor.
Eli oklava yuvarlıyor, gözü kırık kovalıyor.
Kıtlıkta verilen dürüm bollukta unutulmaz.
Dek durana tepik yok.
Ulu sözü dinlemeyen, uluya uluya dağda kalır.
Zengin arabasını dağdan aşırır, fakir düz obada yolunu şaşırır.
Kahve dumansız anam imansız gitmesin.
Zamanında gerek tımar, öldü eşek kaldı semer.
Atılan ok geri dönmez.
Deveyi güden, ağuyu yutan bilir.
Yelden, selden, birde elden sakın ha, sakın.
Düşün ha babam düşün, toklumu alınır kışın.
Ata,ite,bite hiç güven olmaz.
Sakalını yerine koymayanın, itibarı olur mu?
